STARSHIPY

SN15

Starship SN15 posiadał poważne aktualizacje swojego proejtku. Obejmowały one m.in. ulepszony pakiet oprogramowania awionicznego, zaktualizowaną architekturę napędową, nowy projekt i konfigurację silnika Raptor oraz antenę Starlink umieszczoną z boku pojazdu.

W dniu 8 kwietnia 2021 r. SN15 został przeniesiony na miejsce startu, gdzie następnie został zamontowany na platformie suborbitalnej A. W dniu 9 kwietnia 2021 r. SN15 pomyślnie przeszedł test ciśnieniowy w temperaturze otoczenia. W dniu 12 kwietnia 2021 r. przeprowadzono kriogeniczny test próbny SN15, a w dniu 13 kwietnia 2021 r. kriogeniczny test próbny zbiornika czołowego. W dniu 26 kwietnia 2021 r. przeprowadzono static fire, a w dniu 27 kwietnia 2021 r. przeprowadzono sstatic fire zbiornika czołowego. W dniu 5 maja 2021 r. pomyślnie przeprowadzono test lotu na wysokości 10 km przy dużym zachmurzeniu. Start zakończył się sukcesem wznoszenia, wyłączenia silników, manewru salta, sterowania klapami i miękkiego przyziemienia. Krótko po lądowaniu doszło do niewielkiego pożaru, który jednak został ugaszony. SN15 został umieszczony na platformie suborbitalnej B 14 maja 2021 roku. Po wymontowaniu silników Raptor, 26 maja 2021 r. został przetoczony z powrotem do miejsca produkcji. 31 maja 2021 został przeniesiony i umieszczony na stanowisku wystawowym, oficjalnie "odchodząc na emeryturę" będąc pierwszym prototypem Starshipa, który odbył lot, wylądował i został pomyślnie odzyskany.

SN10

W dniu 29 stycznia 2021 roku SN10 został przeniesiony na miejsce startu na suborbitalny pad A, równolegle z SN9. W związku z tym SN10 był obecny podczas katastrofy SN9, ale nie został uszkodzony. Po awarii SN9 spowodowanej problemem z zapłonem silnika Raptora, Musk stwierdził, że w przyszłych misjach wszystkie trzy Raptory będą musiały być aktywne podczas lądowania. Pierwszy kriogeniczny test próbny SN10 odbył się 8 lutego, a 23 lutego przeprowadzono static fire. Po wymianie silnika, 25 lutego przeprowadzono kolejny static fire. 13 lutego Musk podał, że prawdopodobieństwo udanego lądowania wynosi około 60%.

W dniu 3 marca przeprowadzono dwa static fire. Pierwsza próba startu o 20:14 UTC została automatycznie przerwana po tym, jak jeden z silników Raptor wytworzył zbyt duży ciąg. Druga próba zakończyła się sukcesem: wznoszenie, wyłączenie silników, manewr salta, opadanie, kontrola klap i lądowanie. Po zastosowaniu tego samego profilu lotu co SN8 i SN9, SN10 stał się pierwszym prototypem Starshipa, który wylądował w nienaruszonym stanie po locie atmosferycznym. Pojazd miał jednak twarde lądowanie, gdyż uderzył w płytę lądowiska z prędkością 10 m/s. Trzy z nóg lądownika nie zostały zablokowane, co spowodowało lekkie przechylenie pojazdu po lądowaniu. Chociaż Starship pozostał nienaruszony po wylądowaniu, uderzenie zmiażdżyło nogi i część osłony nóg. 8 minut później nastąpiła eksplozja, która sprawiła, że prototyp wzbił się w powietrze, a następnie rozbił się o ziemię. Przyczyną eksplozji mógł być wyciek metanu.

Starhopper

Musk ujawnił 23 grudnia 2018 roku, że wstępny egzemplarz testowy - Starhopper - był w budowie w Boca Chica od kilku tygodni, na otwartej przestrzeni, na terenie należącym do SpaceX. Starhopper był budowany ze stali nierdzewnej serii 300. Według Muska, powodem użycia tego materiału jest to, że "jest on niewątpliwie tani i szybki, ale też i najlżejszy, jeśli przyjrzeć się właściwościom wysokiej jakości stali nierdzewnej (w temperaturach kriogenicznych jej wytrzymałość wzrasta o 50 procent)". Starhopper miał jeden silnik i został wykorzystany do lotu testowego w celu opracowania algorytmów sterowania.

Zintegrowane testy systemowe Starhoppera - z nowo zbudowanym sprzętem wsparcia naziemnego (GSE) w obiektach SpaceX - rozpoczęły się w marcu 2019 roku. Testy te obejmowały tankowanie Starhoppera paliwem LOX i ciekłym metanem oraz testowanie systemów ciśnieniowych. W okresie ponad tygodnia Starhopper przechodził prawie codzienne testy. Na początku 2019 roku burza uderzyła w teksańskie stanowisko, przewracając nose cone Starhoppera i uszkadzając go. Sądzono, że konieczna jest odbudowa nose cone; ostatecznie jednak SpaceX zdecydowało się całkowicie zrezygnować z jego użycia i wykorzystać Starhoppera bez niego.

Po wstępnych zintegrowanych testach systemowych pojazdu z silnikiem Raptor o numerze seryjnym 2 (Raptor SN2) na początku kwietnia 2019 r., silnik został usunięty do analizy, a w Starhopperze wprowadzono kilka ulepszeń. Do pojazdu dodano m.in. pędniki systemu kontroli wysokości, a także amortyzatory dla niewysuwanych nóg do lądowania. Raptor SN4 został zainstalowany w Starhopperze na początku czerwca w celu sprawdzenia dopasowania, ale pierwszy lot testowy (nie na uwiązaniu do gruntu) miał odbyć się z Raptorem SN5, doznał on jednak uszkodzenia podczas testów Rocket Development and Test Facility w McGregor w Teksasie, w związku z czym ostatecznie zamieniono go na Raptora SN6.

W dniu 3 kwietnia 2019 r. SpaceX przeprowadziło udany test statyczny Starhoppera, w którym doszło do zapłonu silnika, podczas gdy pojazd pozostawał przywiązany do ziemi. Odpalenie trwało kilka sekund i zostało sklasyfikowane przez SpaceX jako udane. Było to pierwsze odpalenie Starhoppera, pierwsze odpalenie silnika rakietowego na teksańskim stanowisku startowym i pierwszy skok/lot na uwięzi w programie Starship. Pojazd mógł oderwać się od ziemi, ale tylko na wysokość kilku centymetrów, w związku z czym na ogólnodostępnych nagraniach z testu nie jest możliwe dostrzeżenie tego. Drugi test na uwięzi odbył się zaledwie dwa dni później, 5 kwietnia 2019 roku. Tym razem pojazd oderwał się od ziemi na wysokość około 1 metra.

W dniu 25 lipca 2019 r. Starhopper wykonał pierwszy test w locie, "hop" na wysokość ok. 20 m, a drugi i ostatni "hop" 27 sierpnia, osiągając wysokość ok. 150 m i lądując ok. 100 m od stanowiska startowego, demonstrując pierwsze użycie silnika Raptor w prawdziwym locie. Starhopper znajduje się obecnie w Starbase, niedaleko miejsca swoich testowych skoków.