< Wróć do listy recenzji

W odległej przyszłości na Ziemi próżno szukać ludzi – choć przyczyna naszego zniknięcia (a może upadku?) nie jest znana, nieobecność człowieka spowodowała pustkę, którą mógł zapełnić inny inteligentny gatunek. Na przestrzeni niezliczonych pokoleń udało się to niepozornej pszczole miodnej. Gwałtownie rosnąca populacja tych owadów nadzwyczajnie się rozwinęła, by ostatecznie opanować rozmaite technologie, z podróżami kosmicznymi włącznie. 

O GRZE

Apiary to strategiczna planszowa gra euro, łącząca w sobie przede wszystkim mechaniki worker placement, tile placement i multi-use cards, której autorką jest zakochana w pszczołach twórczyni niedawnej reimplementacji mocno uznanej gry Wingspan, czyli Wyrmspan. W tytule tym gracze stają na czele jednej z 20 różnych frakcji superinteligentnych pszczół, które po upadku ludzkości przejęły i udoskonaliły jej technologię, po czym rozpoczęły eksplorację kosmosu na wielką skalę. Uczestnicy rozgrywki przydzielać będą statki-robotnice do różnych zadań, przynoszących graczom najróżniejsze korzyści. Robotnice wykonujące polecenia będą w konsekwencji nabierały doświadczenia, co przekładać będzie się na coraz to większe korzyści płynące z ich ponownego użycia. Apiary oferuje podczas rozgrywki między innymi uproszczoną eksplorację planet, zbieranie surowców i zarządzanie nimi, rozwój technologii oraz rozbudowę "ula".

Losowość rozgrywki można ocenić na około 4/10, poziom interakcji między graczami na 4/10, a złożoność na około 6/10. Gra składa się z instrukcji, dwustronnej planszy, 5 planszetek uli, 5 planszetek dokowania, 15 ramek uli, 20 robotnic, figurki statku matki, 40 kafelków farm, 30 kafelków zdobień, 30 kafelków rekrutów, 29 kafelków innowacji, 20 kafelków startowych, 15 kafelków planet, 5 kafelków tańca, 45 kart siewu, 15 znaczników graczy, 25 znaczników włókna, 25 znaczników pyłku, 25 znaczników wody, 15 znaczników wosku, 12 znaczników miodu, 35 żetonów hibernacji, 20 żetonów eksploracji, 9 żetonów tańca, arkusza nauka gry, załącznika, 5 kart pomocy, 14 kart Automy, instrukcji Automy oraz planszetki dokowania Automy. Rozgrywka trwa około 60-90 minut, a bawić się można w gronie od 1 do 5 osób w wieku od 14 lat, chociaż dzieciaki w wieku 12+ powinny poradzić sobie bez większego problemu.

ROZGRYWKA

Przygotowanie do rozgrywki jest proste, aczkolwiek, ze względu na mnogość komponentów oraz osobne plansze ul każdego gracza, może się ona nieco dłużyć. W pierwszej kolejności należy rozłożyć planszę główną, na której w przypisanych im miejscach układa się kafelki planet (a na nich żetony eksploracji), figurkę statku matki, kafelki tańca, żetony tańca, karty siewu, kafelki farm, rekrutów i innowacji oraz kafelki zdobień. Każdy z graczy planszetkę dokowania, planszę ula, kafelek startowy (wybiera 1 z 2), 3 znaczniki gracza (które umieszcza na planszy i planszetce dokowania), żetony hibernacji, surowce startowe oraz robotnice. Dopiero po ułożeniu i rozdzieleniu tej mnogości komponentów można przejść do rozgrywki.

Rozgrywka zaś jest względnie prosta i intuicyjna, ale niesie za sobą masę możliwych do wykonania akcji. W skrócie, gracze używają swoich robotnic, stawiając je na odpowiednich polach planszy, do zbierania surowców, eksplorowania planet, rozbudowy ula, pozyskiwania kafelków itp. itd. W każdej turze uczestnicy rozgrywki wybierają jedną z dwóch opcji, albo umieszczają robotnicę na planszy, albo odzyskują robotnicę.

Podczas umieszczenia, robotnica z puli aktywnej (na planszetce dokowania) przeniesiona zostaje na planszę główną, na obszar zgodny z poleceniem jakie wydaje jej gracz (np. na pole eksploracji kosmosu). W przypadku odzyskania zaś, wszystkie robotnice z planszy głównej i z lądowiska trafiają z powrotem na planszetkę dokowania i pozwalają na pobranie dochodu z farm (z tylu farm ile robotnic odzyskano).

Jeśli gracz nie ma żadnych aktywnych robotnic, to otrzymuje na planszetkę dokowania robotnicę na pierwszym poziomie, którą następnie może natychmiast użyć do umieszczenia. W każdym momencie swojej tury gracz może także zagrać dowolną liczbę kart siewu z ręki.

Dostępne w grze akcje to (przy czym użycie do ich przeprowadzenia robotnicy o sile 4 daje dodatkowe bonusy):

• EKSPLORACJA - przesunięcie figurki statku matki, zebranie żetonu eksploracji, wylosowanie planety, umieszczenie na kafelku planety znacznik surowca z zasobów ogólnych i otrzymanie korzyści, które zapewnia planeta,

• POSTĘP - dodanie do swojego ula kafelek farmy, rekruta albo innowacji,

• WZROST - pozyskanie nowych robotnic lub ramki, dzięki którym można powiększyć ul, 

• BADANIA - otrzymanie 1 karty siewu z kilku wylosowanych, 

• WYMIANA -  wymiana surowców,

• ZDOBIENIE - dodanie do ula kafelek zdobienia, który zapewni punkty na koniec gry. 

W przeciwieństwie do wielu gier typu worker placement, w Apiary pola zajmowana przez robotnice nie są niedostępne dla innych graczy. Kolejna osoba może umieścić swoją robotnicę na zajętym polu i zepchać z niego postawioną tam wcześniej statek-pszczołę innego gracza. Jeśli robotnica zostanie zepchana z planszy, to jej właściciel może albo umieścić ją w puli aktywnej ze zwiększoną o 1 siłą, albo umieścić ją na lądowisku (aby skorzystać z niej podczas odzyskania). Robotnice o sile 4, które miałyby zwiększyć swoją siłę po raz kolejny natychmiast przechodzą do hibernacji (robotnica zaś trafia do puli ogólnej). Gdy to się dzieje, gracz ustawia jeden z żetonów hibernacji na plastrze hibernacji i pobiera z tego tytułu przypisany do niego bonus. Przewagi na plastrze zapewniają również punkty zwycięstwa na koniec gry.

Na koniec każdej tury gracze odrzucają surowce, których nie są w stanie zmagazynować w swoim ulu, za odrzucone surowce otrzymuje się punkty przysług królowej. Im więcej zebranych punktów przysług, tym więcej dodatkowych punktów zwycięstwa na koniec gry. Żadne surowce nie ulegają więc zmarnowaniu.

Gra kończy się (zostaje rozegrana jeszcze jedna ekstra tura), gdy plaster hibernacji zostanie wypełniony lub gdy któryś z graczy umieści na nim swój siódmy żeton. Wygrywa gracz, który zdobył najwięcej punktów zwycięstwa.

Pszczoły nie tylko zaadaptowały technologię odzyskaną z ruin ludzkiej cywilizacji, ale też same poczyniły wielki postęp technologiczny. Choć mogą przemierzać kosmos, nie uwolniły się od własnego dziedzictwa ewolucyjnego. Co prawda mellifera żyją dłużej niż ich przodkowie, ale za długowieczność muszą płacić wydłużoną hibernacją. Każdego roku pszczoły z tego gatunku są aktywne tylko przez kilka krótkich miesięcy (okres oblotów), a potem przechodzą w stan hibernacji (okres zimowli) 

MOJA OPINIA

Apiary bez wątpienia, już na pierwszy rzut oka, wyróżnia się pięknym i solidnym wykonaniem. Plansza główna wygląda świetnie, jest czytelna, bardzo estetyczna oraz ergonomiczna. I wygląda, i spisuje się podczas rozgrywki. Znaczniki robotnic wykonane są bardzo sprytnie, w szczególności oznaczenie ich siły naniesione na każdym z ich boków, są stabilne i dobrze się je zagrywa na planszę. Karty są raczej dość nijakie, ale spełniają swoją funkcję, natomiast wszelakie kafelki wyglądają bardzo dobrze i spisują się świetnie w trakcie gry. Planszetki uli i planszetki ramek uli są co prawda cieniutkie, ale jednocześnie dość sztywne i zdecydowanie spełniające swoją rolę, czyli bycie podstawą pod kafle, którymi rzeczywiście tworzymy ul. Znaczniki surowców są przyjemne w dotyku i miłe dla oka, jedynym mankamentem jest zbyt podobny wygląd znaczników miodu i wosku. Nad wszystkim króluje figurka statku matki, czyli wielka pszczoła na przezroczystej podstawce, sprawiająca wrażenie unoszenia się nad eksplorowanymi planetami. Bajer zbędny, ale zdecydowanie dodający klimatu. Warto także wspomnieć o bardzo dobrze zaprojektowanym insercie, w którym wszystko ma swoje miejsce i świetnie trzyma się nawet, gdy pudełko postawione jest na półce pionowo.

Mimo, że początkowo może wydawać się, podczas czytania instrukcji, że do zapamiętania jest nieco za dużo informacji, to już pierwsza rozgrywka rozwiewa to uczucie, pokazując, że Apiary to naprawdę intuicyjna pozycja. Dla nowicjuszy mechanika zrzucania robotnic z planszy, i ich rosnący poziom siły, może być na początku nieco konfundująca, ale już podczas pierwszej gry, po kilku próbach, każdy powinien zrozumieć o co w niej chodzi. Ostatecznie oceniłbym więc, że tytuł ten ma zasady jasne i dość intuicyjne, a instrukcja napisana jest w sposób zrozumiały i powinna wystarczyć do rozpoczęcia zabawy.

Gra zdecydowanie jest regrywalna, mamy w niej asymetryczne frakcje (kafle startowe) i asymetryczne ule, co sprawia, że zawsze zaczynamy rozgrywkę w inny sposób. Do tego dochodzi szeroka gama możliwych do wykonania akcji i różne sposoby zdobywania punktów oraz losowość wynikająca z dociągu kart. Miks tych czynników sprawia, że Apiary nigdy nie będzie grane w identyczny sposób. Osobom, którym gra przypadnie do gustu na pewno się ona dzięki temu nie znudzi.

Mechanicznie gra jest dość prosta, ale zastosowano w niej kilka ciekawych rozwiązań, które warto pochwalić. Przede wszystkim super sprawdza się nieblokowanie pól akcji przez znajdujące się na nich robotnice. Kolejny gracz może ustawić na danym polu swoją pszczołę, a zwierzak poprzednika po prostu spada na drugą pozycję, lub też wypada z planszy (co może dać przeciwnikowi bonus w postaci zwiększenia jej siły). Super jest również niemarnowanie się surowców, które nie zmieściły się w naszym ulu. Każdy odrzucony surowice daje nam bowiem przychylność królowej, która to zapewnia punkty zwycięstwa na koniec gry. Bardzo podoba mi się także eksploracja planet. Akcja ta co prawda jest dość mocno uproszczona, ale odkrywanie kolejnych kafelków światów i zdobywanie z tego tytułu bonusów sprawiało mi sporą frajdę. Karty akcji, które można zagrać podczas swojej tury, w zamian za różne bonusy, ale także które można permanentnie zamontować w swoim ulu, w zamian za punkty zwycięstwa, stanowią ciekawy dodatek do worker placementu.

Mechanika tańców, czyli tworzonych przez graczy kombinacji wymiany surowców, jest ciekawa, ale moim zdaniem zbędna ze względu na swoją małą przydatność i wysoki koszt zastosowania. Na minus dla mnie osobiście troszkę za duża losowość dociąganych kart i nieco niezbalansowane zdolności niektórych frakcji i kafelków, które mogą wypaczyć ostateczny wynik rozgrywki. Gra też dość szybko się kończy. Jedni uznają 60-90 minutowe rozgrywki za duży plus, dla mnie jednak zaledwie godzinna gra w dwie osoby trwała zdecydowanie zbyt krótko i zakończyła się dość nagle.

Gra stara się być klimatyczna, budować otoczkę kosmicznej eksploracji, superinteligentnych pszczół posługujących się zaawansowaną technologią itp., ale koniec końców nie wypada to zbyt dobrze. Nie dlatego, że motyw taki nie jest sensowny i nie ma racji bytu, absolutnie nie, pomysł jest ciekawy. Problemem jest jednak fakt, iż ewidentnie został on do gry "doklejony" już po jej powstaniu i brakuje mu głębi, jest zbyt powierzchowny. Moim zdaniem Apiary wypadłoby znacznie lepiej jako gra w klimacie... po prostu pszczół, bez dodatku kosmicznego. Eksploracja polany zamiast kosmosu, ciągle takie samo rozbudowywanie i upiększanie ula, tańce, przysługi królowej itp., wszystko to pasuje zwyczajnie do zwierzaków, niekoniecznie posługujących się technologią. Kosmosu czuć tu po prostu bardzo mało i można by się obyć bez niego. Tak czy owak całość prezentuje się niesamowicie przyjemnie, a że kosmos uwielbiam, to wybaczę grze tę powierzchowność.

Dla graczy solowych, ale też i takich, którzy po prostu od czasu do czasu nie mają z kim zagrać, cudowną wieścią będzie pełna automa, która pozwoli im cieszyć się Apiary w pojedynkę.

Podsumowując, Apiary to naprawdę przyjemny eurasek, przy którym czas spędza się niesamowicie miło, a rozgrywki mijają zaskakująco szybko. Przy drobnej pomocy lub po zdobyciu odrobinki doświadczenia, z tytułem tym poradzą sobie nawet nowicjusze, więc zapraszać do gry można w zasadzie każdego. W połączeniu z krótkim czasem rozgrywki i pięknym wykonaniem, gra ta może trafiać na stół często i przy różnych okazjach. Bardzo hardcore'owi euro gracze może pokręcą nosem przy niektórych elementach tej pozycji, ale ostatecznie i oni powinni z rozgrywek być całkiem zadowoleni. Ogółem polecam jako wprowadzenie w świat worker placementów oraz odskocznia od cięższych tytułów.

WERDYKT:

DOBRA I PROSTA EURO STRATEGIA!

Na Board Game Geek posiada wysoką ocenę od graczy na poziomie 7,8/10.

OCENA:

7,5/10

< Wróć do listy recenzji