< Wróć do listy recenzji

WSTĘP

Seria Marvel United cieszy się popularnością, a każda z jej odsłon zbiera dobre recenzje, w związku z czym kolejne dodatki wychodzą dosłownie jeden za drugim. Seria ta pozwala wcielać się w bohaterów wchodzących w skład Avengersów, Guardiansów i X-Menów, czy też w postaci związane z Asgardem i Wakandą. Niewątpliwie, bazując na liczbie wydanych tytułów, X-Meni stanowią w tej grze najbardziej popularną grupę, tuż za nimi jednak, to Spider-Man i jego "świta" wzbudzają największe zainteresowanie. Poza wydanym wcześniej dodatkiem Marvel United: Enter the Spider-Verse, otrzymaliśmy właśnie, będący nie tylko dodatkiem, ale, co niezwykle ważne, i pełnoprawną grą, Marvel United: Spider-Geddon. Jak pozycja ta sprawdza się "w boju"? Czy jest dobrym punktem wejścia do całej serii? Czy może ona w sposób wartościowy urozmaicić planszówkową kolekcję jako samodzielny tytuł? O tym poniżej!

O GRZE

Marvel United: Spider-Geddon to kooperacyjna gra planszowo-karciana będąca nową, i samodzielną, odsłoną superbohaterskiej serii Marvel United. Wprowadza ona nowe moduły, warianty, postacie i przeciwników, rozszerzając przez to możliwości rozgrywki. Tym razem gracze wcielają się w różne, pochodzące z różnych zakątków multiwersum, wersje Spider-Mana. W grze do dyspozycji mamy takie wcielenia tytułowego człowieka pająka, jak: Scarlet Spider, Symbiote Spider-Man, Spider-Man Noir, Silk, Peni Parker, Spider-Punk, Superior Spider-Man czy Anti-Venom. Co ciekawe, dwie ostatnie z wymienionych postaci stanowią także, wraz ze Spotem i Morlunem, potencjalnych przeciwników, z którymi możemy w grze stanąć do walki. Każda z postaci posiada swoją talię kart bohatera, złoczyńcy zaś talie kart planu łotra, Superior Spider-Man i Anti-Venom z kolei mają je obie, co pozwala na wykorzystanie ich w dwojaki sposób.

Podczas rozgrywki gracze poruszają się między losowo dobranymi lokalizacjami, walcząc z nasyłanymi przez łotrów zbirami i poplecznikami, ratując cywili, eliminując zagrożenia, wykonując misje, a ostatecznie stając oko w oko z wybranym do danej rozgrywki złoczyńcą. Wszystko to zaś pod presją czasu, który nieubłaganie ucieka z każdą zagraną przez uczestników rozgrywki kartą! 

Losowość rozgrywki można ocenić na około 6/10, poziom interakcji między graczami na 8/10, a złożoność na około 4/10. Gra składa się z instrukcji, 10 figurek bohaterów/łotrów, 8 planszetek lokalizacji, 1 planszetki planu misji, 3 kart misji, 4 planszetek łotrów, 48 kart planu łotra, 24 kart zagrożeń, 3 kart misji Superior Spider-Mana, 96 kart bohaterów, 7 kart ekwipunku, 12 kart arcyłotra, 8 kart superbohatera, 2 kart wyzwań, 12 kart planu bitwy, 1 żetonu ogłuszenia, 3 żetonów celu, 5 żetonów Spota, 2 żetonów spowolnienia/przyspieszenia łotra, 4 żetonów z ikoną nietykalności/zagrania karty, 365 żetonów zbirów/cywilów, 6 żetonów zagrożenia, 6 żetonów Spider-Bota, 42 żetonów akcji (4 typy), 32 żetonów zdrowia, 18 żetonów kryzysu oraz 1 znacznika łotra. Rozgrywka trwa około 40 minut. Bawić się można w gronie od 1 do 5 graczy w wieku od 10 lat (chociaż pewnie i 8 latkowie sobie z nią poradzą).

ROZGRYWKA

Aby przygotować rozgrywkę należy wyłożyć na środku stołu plan misji oraz 3 standardowe karty misji, dobrać planszetkę wybranego łotra i postępować zgodnie z instrukcjami na niej przedstawionymi. Po tym planszetka łotra jest odwracana i ląduje ponad planem misji wraz z odpowiednio uzupełnionymi żetonami zdrowia złoczyńcy. Wokół tak utworzonego centrum układa się 6 losowych planszetek lokacji, wraz z uzupełnionymi żetonami cywili, zbirów i zagrożeń oraz kartami zagrożeń (jeśli na karcie takiej występuje poplecznik, to należy uzupełnić mu żetony zdrowia). Potasowaną talie kart planu łotra kładzie się obok losowej lokalizacji, na której następnie umieszcza się figurkę łotra. Wszystkie pozostałe żetony występujące w grze pozostawia się w zasięgu. Na koniec każdy z graczy otrzymuje talie wybranego przez siebie bohatera, którą tasuje, i z której dobiera na rękę 3 karty, a figurkę umieszcza na lokalizacji znajdującej się naprzeciwko lokalizacji łotra. Po tak przeprowadzonym przygotowaniu można przystąpić do rozgrywki.

Rozgrywka podzielona jest na turę łotra oraz tury bohaterów. W początkowej fazie gry tura łotra występuje po trzech turach bohaterów, w późniejszej po każdych dwóch. Oznacza to, że przed kolejną turą łotra, w grze czteroosobowej na początku, a w grze trzyosobowej w późniejszej fazie gry, nie wszyscy gracze rozegrają swoje tury bohatera. Zastosowanie takiej mechaniki zapewnia, że łotr zawsze rozgrywał będzie swoje akcje po takiej samej liczbie zagranych kart bohaterów, obojętne od liczby graczy w danej rozgrywce.

W turze łotra zagrywa się kartę z jego talii, a następnie rozpatruje wskazane na niej akcje. Najczęściej łotr wykonuje ruch między lokacjami, aktywuje swoją zdolność "BAM!" (specjalny efekt opisany na jego planszetce, który wpływa negatywnie na rozgrywkę uczestników gry) oraz dodaje nowych zbirów lub cywili na lokalizacji, na której się znalazł, oraz na sąsiednich lokalizacjach, co może wywołać opisany na jego planszetce, negatywny dla graczy, efekt zatłoczenia (gdy na danej lokalizacji nie ma już miejsca na nowych cywili/zbirów, a karta łotra nakazuje ich dodanie). Niektóre karty z talii planu łotra posiadają także efekty specjalne, które należy rozpatrzyć po odkryciu takiej karty.

W turze bohatera, dany gracz dobiera dodatkową kartę na rękę, a następnie zagrywa z niej wybraną przez siebie kartę. Tak jak w przypadku kart z talii planu łotra, należy rozpatrzyć wszystkie akcje jakie karta ta wywołuje. Co ciekawe, w Spider-Geddon każdy z graczy rozpatruje także akcje z karty zagranej przez poprzednika, więc aspekt kooperacyjny wchodzi tutaj na jeszcze wyższy poziom. Wśród możliwych akcji znajduje się ruch (do dowolnej sąsiadującej lokacji), atak (atakować można zbira, poplecznika, a po wykonaniu dwóch misji także i samego łotra) oraz heroiczna akcja (ratowanie cywila, co może w danej lokacji przybliżyć graczy do wyeliminowania zagrożenia). Jeśli na karcie występuje symbol dowolnej akcji, to, jak sama nazwa wskazuje, zastępuje on wszystkie akcje i umożliwia wybranie dowolnej z nich. Podczas gry gracze mogą także zdobywać żetony akcji, które wykorzystać można w dowolnym momencie (np. dodatkowy żeton ataku może się przydać, gdy do dyspozycji mamy tylko jedną akcje ataku, a łotr, ze względu na karty zagrożenia, ignoruje pierwsze zadane obrażenie). Karty z talii bohaterów, jak i tych z talii planów łotra, mogą posiadać efekty specjalne, które należy rozpatrzeć po zagraniu. Na koniec tury rozpatruje się dodatkowo efekt lokacji, który pojawia się na niej po wyeliminowaniu zagrożenia.

W trakcie rozgrywki gracze mają do zrealizowania trzy misje, z których dwie muszą być zrealizowane, aby w ogóle możliwe było rozpoczęcie zadawania obrażeń łotrowi. Misje te to uratowanie 6 cywili, pokonanie 6 zbirów oraz wyeliminowanie 4 zagrożeń. Wykonywać można je w dowolnej kolejności. Po zrealizowaniu pierwszej, łotr wchodzi w tryb działania pod presją, a jego akcje, zamiast po 3 turach bohaterów, rozgrywane są po 2 ich turach. Po wykonaniu drugiej misji, jak już wspomniałem, bohaterowie będą mogli zadawać obrażenia łotrowi. Po zrealizowaniu trzeciej zaś, natychmiast dobierają oni na rękę dodatkową kartę.

Gracze wygrywają jeśli pokonają łotra, usuwając wszystkie jego żetony zdrowia, lub przez realizowanie opisanego na planszetce łotra heroicznego celu (nie każdy łotr go posiada). Gra kończy się porażką uczestników rozgrywki, gdy łotr spełni warunek opisanego na jego planszetce spisku, gdy będzie musiał dobra kartę z talii planu, a talia ta będzie pusta lub gdy dowolny bohater, rozpoczynając swoją turę, nie będzie posiadał kart ani w talii, ani w ręku.

PODSUMOWANIE

Przygotowanie rozgrywki jest proste, aczkolwiek przy pierwszym podejściu do gry można się przez chwilkę nieco pogubić w liczbie różnych komponentów. Na minus zasługuje na pewno nieczytelny podział talii anty-bohaterów (mają oni zarówno talię bohatera, jak i talię planu łotra). Nie są one w żaden sposób opisane, więc można się pomylić przy ich wyborze (trzeba przy tym przyznać, że zostały one jednak spakowane osobno, to znaczy talie bohaterów z taliami pozostałych bohaterów, a talie planów łotra z pozostałymi taliami planów łotra, więc jeśli tylko się ich nie pomiesza, to szybko zorientuje się, którą z talii należy wybrać). 

Zasady gry są absolutnie banalne, co sprawia, że przy Spider-Geddonie bawić się można w gronie rodzinnym, z dziećmi, z kompletnymi planszówkowymi nowicjuszami, ale i starymi wyjadaczami. Każdemu powinna spodobać się jakaś cecha tego tytułu, a możliwość dostosowywania poziomu trudności do zaawansowania graczy (przez różny poziom łotrów i dodatkowe wyzwania) pozwoli się nie nudzić obojętne od tego z jak dużym wyzwaniem będą się chcieli zmierzyć uczestnicy rozgrywki.

Gra jest ładnie wykonana, wszystkie komponenty są dobrej jakości, grafiki są przyjemne dla oka i całkiem klimatyczne, a figurki robią robotę, urozmaicając i umilając doświadczenia growe. Nie ma się tutaj do czego przyczepić. Wypraska jest funkcjonalna, wszystko ma w niej swoje miejsce i dodatkowo jest przykryte plastikową, przeźroczystą pokrywką, co sprawia, że prawie żaden z elementów nie przemieści się, obojętne od ułożenia pudełka na półce. No właśnie, prawie żaden, na minus bowiem można wskazać brak woreczków strunowych na żetony, których jest dość sporo, i które bez nich straszliwie się mieszają, wydłużając przygotowanie rozgrywki, oraz nieco się w pudełku przemieszczają, wpadając chociażby na miejsca zajęte tuż obok przez karty.

Mechanicznie nie mam grze nic do zarzucenia. Jest to prosta planszówko-karcianka, która po prostu działa i sprawia frajdę z rozgrywki, i w której aspekt kooperacyjny jest dobrze wykorzystany. Na plus zdecydowanie wskazałbym fakt wykorzystywania przez graczy, prócz karty zagranej przez siebie, karty zagranej przez poprzedniego gracza. Taka mechanika wprowadza ciekawy aspekt gry nad stołem, który może prowadzić do jeszcze większej współpracy graczy, w celu osiągnięcia jak najlepszych efektów (poprzez odpowiednie kombinacje akcji wynikających z obu kart), ale który może także powodować tarcia w drużynie, wynikające z różnych wizji sposobu poradzenia sobie ze złoczyńcą i jego pomagierami.

Spider-Geddon jest bardzo regrywalny, zarówno przez występowanie wielu losowych komponentów, zmieniających się co rozgrywkę nawet przy niezmienionym składzie bohaterów, ale także i przez fakt możliwości wyboru aż 8 różnych wersji tytułowego pajączka, z których każda posiada własną talię kart, dających inne możliwości. Również wybór spośród 4 złoczyńców, którzy mają swoje talie kart planów i swoje talie zagrożeń, sprawia, że kombinacji rozgrywek mamy multum.

Absolutnie na pochwały zasługuje także to, że gra ta może stanowić zarówno dodatek do podstawowego Marvel United, ale doskonale sprawdza się także jako samodzielny tytuł, który może być idealnym startem dla osób niezaznajomionych z serią, a które lubią Spider-Mana. Warto dodać, że jest to celowy i w pełni przemyślany zabieg twórców, a nie przypadkowe działanie gry! Do tego pozycja ta oferuje dwa tryby, które bardzo rozszerzają jej możliwości. Mamy tutaj do wyboru tryb arcyłotra oraz tryb solo. W trybie arcyłotra do gry włącza się dodatkowy gracz (co rozszerza zakres liczby graczy do pięciu!), który to przejmuje kontrolę nad łotrem! Do rozgrywki włączane są dodatkowe karty arcyłotra i i superbohatera, które jeszcze bardziej modyfikują całą zabawę, dając dodatkowe możliwości, zarówno łotrowi, jak i bohaterom. Wariant ten sprawdza się także, co ważne, przy mniejszej liczbie graczy, więc można za jego pomocą rozegrać nawet i grę 1 vs 1! Tryb solo z kolei działa, i to działa dobrze. Widać podczas jego stosowania, że został on przemyślany. Nie jest zbyt prosty, nie jest mechanicznie zepsuty, zdecydowanie sprawia frajdę i, jeśli zmodyfikujemy go o wyzwania i dobierzemy odpowiedniego łotra, to może być naprawdę trudny. Do tego wszystkiego możemy jeszcze dodać karty ekwipunku, które doświadczeni gracze mogą wprowadzić do dowolnego trybu gry, jeszcze bardziej urozmaicając rozgrywkę, poprzez wypełnianie dodatkowych warunków i aktywowanie tytułowego ekwipunku, który może być następnie wykorzystani w walce z łotrem.

Gra bardzo dobrze się skaluje. Równie sprawnie działa w trybie solo, jak i przy pełnych czterech graczach, czy też pięciu (z arcyłotrem). Mechanika dba o to aby tury łotra zawsze występowały w takich samych odstępach, bez znaczenia w ile osób się bawimy, dzięki czemu jest dobrze zbalansowana i zawsze, pod tym względem, stawia takie samo wyzwanie (nie ma potrzeby dodawania jakichkolwiek house rule'i). Rozgrywka jest dynamiczna, przebiega sprawnie i zamyka się w około 40 minutach. Pozycja ta nada się więc świetnie jako przerywnik między poważniejszymi tytułami, gra wprowadzająca, czy też kończąca wieczór growy.

Podsumowując, Spider-Geddon jest naprawdę fajną grą kooperacyjną, która, przy swojej prostocie i dynamice rozgrywki, a jednocześnie ogromnej regrywalności i ekstra trybom, sprawia masę frajdy. Trudno mi sobie wyobrazić komu pozycja ta mogłaby nie przypaść do gustu choćby odrobinę (nawet jeśli nie na tyle by ją posiadać, to na pewno na tyle by w nią od czasu do czasu zagrać z kimś kto na kupno się zdecydował, a to już duży plus). Fani współpracy i luźniejszych tytułów powinni być mocno ukontentowani. Osoby szukające gry rodzinnej, w którą mogą zagrać nawet z dość małymi dziećmi, będą zaś zachwyceni, szczególnie jeśli lubią klimaty superbohaterskie. Nawet gracze solo będą zadowoleni, bo gra w pojedynkę jest tutaj naprawdę przyjemna. Polecam jako fajne urozmaicenie kolekcji planszówkowej!

WERDYKT:

NAPRAWDĘ DOBRA GRA KOOPERACYJNA, KTÓRA FAJNIE UROZMAICI KAŻDĄ KOLEKCJĘ!

Nie bez powodu na Board Game Geek tytuł ten posiada wysoką wstępną ocenę od graczy (8,6/10!).

OCENA:

7,5/10

Wykonanie: 8/10, zasady i instrukcja: 7,5/10, tematyka i klimat: 7/10, rozgrywka: 7,5/10.

< Wróć do listy recenzji