Czwarta z sześciu nowych misji towarowych, które NASA przyznała w 2015 roku SpaceX w ramach kontraktu CRS-2. W tym locie wystrzelona została również misja ELaNa 38, składająca się z 4 cubesatów. SpaceX osiągnęło lądowaniem podczas tej misji okrągłe 100 udanych lądowań boosterów.

Pierwszy satelita GTO częściowo zbudowany w Turcji. Ważący 4500 kg satelita został umieszczony na pozycji 42,0° długości geograficznej wschodniej. Startem tym SpaceX ustanowiło nowy rekord najkrótszego czasu pomiędzy dwoma startami Falcona 9 - 15 godzin i 17 minut (poprzedni rekordowy czas wynosił 44 godziny i 17 minut, ustanowiony pomiędzy misjami Starlink Group 2-1 i Inspiration4).

Pierwszy na zachodnim wybrzeżu i trzeci w ogóle start Starlink o nachyleniu 53,2 stopnia. Pierwszy raz booster pierwszego stopnia Falcona 9 poleciał i wylądował po raz jedenasty.

Czternasta misja SMEX (Small Explorers) z trzema identycznymi teleskopami NASA umieszczonymi na jednej platformie, przeznaczonymi do pomiaru promieniowania rentgenowskiego. Kontrakt na start został przyznany SpaceX za 50,3 mln dolarów i jest to najmniejszy dedykowany ładunek, jaki kiedykolwiek został wyniesiony na orbitę przez rakietę Falcon 9. Jednak wymagana dokładna orbita równikowa wymagała zmiany płaszczyzny orbitalnej, co oznaczało użycie około 30% maksymalnej teoretycznej wydajności Falcona 9 dla takiego profilu orbitalnego (1,5-2 tony).

Misja ta wyniosła na orbitę 48 satelitów Starlink oraz dwa satelity BlackSky Gen-2 (oznaczone numerami 12 i 13) w ramach rideshare. Satelity BlackSky zostały umieszczone na orbicie o wymiarach 435x425 km i inklinacji 53,2° i oddzieliły się od drugiego stopnia Falcona 9 przed satelitami Starlink. Booster B1060 wylądował bezpiecznie na ASOG i stał się tym samym czwartym boosterem, któremu udało się bezpiecznie wystartować i wylądować minimum 9 razy.

Misja Dart zmierzy kinetyczne efekty rozbicia impaktora o powierzchnię księżyca asteroidy 65803 Didymos. Będzie to pierwsza misja demonstrująca możliwość przekierowania asteroidy. Kontrakt na start został przyznany SpaceX za 69 milionów dolarów.

Pierwsze wystrzelenie satelitów Starlink na wschodnim wybrzeżu od misji Starlink-29 z maja tego roku, po której zakończono budowę pierwszej części sieci Starlink znajdującej się na wysokości 550 km. Booster B1058 wylądował bezpiecznie na JRTI i stał się tym samym trzecim boosterem, któremu udało się bezpiecznie wystartować i wylądować minimum 9 razy.

Trzeci operacyjny lot załogowego Dragona, zabrał na pokład ISS astronautów NASA Thomasa Marshburna, Kaylę Barron i Raja Chari oraz niemieckiego astronautę ESA Matthiasa Maurera. Dragon podczas tej misji przewoził również do 100 kg ładunku, a także, po zadokowaniu do ISS, będzie stanowił statek ratunkowy do ewakuacji astronautów z ISS w razie sytuacji awaryjnej.

Pierwsza w historii misja załogowa na orbitę obsadzona wyłącznie przez cywilów. SpaceX podpisał w lutym 2021 r. kontrakt na swój pierwszy całkowicie cywilny lot załogowego statku kosmicznego z Jaredem Isaacmanem (każdy z członków załogi przypisany został do jednego z filarów misji, Jared reprezentował Przywództwo), założycielem i dyrektorem generalnym Shift4 Payments, który dowodził misją i pełnił rolę pilota. Isaacman opłacił również trzy pozostałe miejsca w Dragonie. Pierwsze z tych miejsc (Hojność) zostało wygrane przez Christophera Sembroskiego (były żołnierz, pracownik Lockheed Martin) w loterii na rzecz St. Jude Children's Research Hospital, drugie miejsce (Nadzieja) zostało przyznane Hayley Arceneaux (asystentka lekarza), ambasadorowi związanemu z tym szpitalem, a trzecie (Prosperowanie/Dobrobyt) zostało przyznane Sian Proctor (specjalista w dziedzinie nauk o Ziemi, analogowa astronautka, finalistka w procesie wyboru astronautów NASA), zwyciężczyni konkursu pomiędzy przedsiębiorcami, którzy korzystają z Shift4Shop. Miejsca zostały przyznane 30 marca 2021 roku. Misja osiągnęła orbitę kołową o wysokości około 585 km i trwała około trzech dni. Na czas misji adapter dokujący w Dragonie Resilience został zastąpiony oknem kopułowym.

Pierwszy start satelitów Starlink z bazy sił kosmicznych Vandenberg i pierwszy start na zachodnim wybrzeżu od 10 miesięcy. Wystrzelenie satelitów o inklinacji 70 stopni było pierwszym wystrzeleniem Starlink na orbitę o wysokiej inklinacji, inną niż SSO. Satelity były unowocześnioną wersją 1.5, która posiada laserowe łącza międzysatelitarne, które są potrzebne do pokrycia wysokich szerokości geograficznych i terytoriów na środkach oceanów. Booster B1049 stał się drugim, który wykonał dziesiąty lot i lądowanie.

Trzecia z sześciu nowych misji towarowych, które NASA przyznała w 2015 r. SpaceX w ramach kontraktu CRS-2, a które miały odbyć się po zakończeniu początkowych 20 misji fazy 1 w 2020 r. Ładunek dodtarczony do ISS obejmował FBCE i SoFIE. Pierwszy raz booster wylądował na czwartym statku bezzałogowym SpaceX, A Shortfall Of Gravitas (ASOG), co sprawiło, że SpaceX po raz pierwszy posiadał w jednoczesnym użyciu trzy bezzałogowe statki do lądowania boosterów.

Łącznie 88 ładunków, w tym satelity Starlink (3x), Polar Vigilance (4x), Exolaunch YAM-2 & 3, Satellogic, Capella-5, HawkEye Cluster 3 (wiele satelitów), Spaceflight Industries (wiele satelitów, w tym na dwóch holownikach Sherpa-FX2 Sherpa-LTE1).

Kontrakt na produkcję satelity został przyznany w lutym 2013 r. W marcu 2018 roku Siły Powietrzne ogłosiły, że przyznały SpaceX kontrakt na wyniesienie na orbitę trzech satelitów GPS. Jest to pierwszy przypadek ponownego wykorzystania boostera podczas misji "bezpieczeństwa narodowego". Po raz pierwszy "mokry odzysk" owiewki został przeprowadzony przez zakontraktowany statek Hos Briarwood. Obie owiewki zostały wyciągnięte z wody.

Ładunkiem podczas tej misji był duży, wysokiej mocy satelita nadawczy dla cyfrowej usługi radiowej audio SiriusXM (DARS) zakontraktowany wraz z SXM-7, aby zastąpić starzejącego się satelitę XM-4 i umożliwić nadawanie do radioodbiorników bez konieczności stosowania dużych anten typu talerzowego na Ziemi.

Druga z minimum sześciu nowych misji towarowych w ramach kontraktu CRS-2, który NASA przyznała SpaceX w 2015 roku. Wśród ładunków znalazły się panele słoneczne, reaktor katalityczny dla systemu podtrzymywania życia na stacji, awaryjny system zaopatrzenia w powietrze, jednostka zdalnego sterowania Kurs oraz filtr Potable Water Dispense (PWD). Na pokładzie znajdował się również kubesat RamSat jako ładunek ELaNa 36, kubesat SOAR dla Uniwersytetu w Manchesterze oraz pierwszy satelita Mauritiusu MIR-SAT1. Była to ostatnia misja statku Of Course I Still Love You na wschodnim wybrzeżu.

Był to 40. start, podczas którego owiewka została ponownie użyta, przy czym jedna z nich została użyta po raz piąty (jako pierwsza), a druga po raz trzeci. Start ten był setnym udany startem SpaceX z rzędu bez awarii w locie od grudnia 2015 roku.

Start na orbitę znacznie wyższą niż podczas typowych startów Starlink w celu uwzględnienia potrzeby ładunku rideshare klientów komercyjnych. Ostatni raz statek Shelia Bordelon dokonał wyłowienia owiewek.

Booster B1051 poleciał i wylądował rekordowo po raz dziesiąty. Ponownie użyto również owiewek. Misja zwiększyła całkowitą liczbę działających satelitów Starlink do około 1516.

Dwudziesty piąty start operacyjny Starlink, po którym na orbicie znalazło się łącznie 1494 satelitów tej konstelacji. Po raz drugi udało się wykorzystać używany booster dziewiąty raz.

Dwudziesty czwarty start operacyjny Starlink, dzięki któremu na orbicie znalazło się łącznie 1434 satelitów tej konstelacji. Start ten był również hołdem dla członka załogi Apollo 11 Michaela Collinsa, który zmarł kilka godzin przed startem.

Drugi lot operacyjny Dragona w ramach programu Commercial Crew. Na ISS przetransportowano astronautów NASA Shane'a Kimbrough i Megan McArthur, astronautę JAXA Akihiko Hoshide oraz astronautę ESA Thomasa Pesqueta. Czwórka astronautów spędzi na ISS 6 miesięcy. Począwszy od misji Crew-2, NASA zmodyfikowała kontrakt, aby umożliwić astronautom korzystanie ze sprawdzonych w locie kapsuł Dragon i boostera. W ten sposób SpaceX ponownie użył Dragona użytego podczas misji Demo-2 i booster B1061, który został użyty do wystrzelenia misji Crew-1 w listopadzie 2020 roku.

Dwudzieste trzecie wystrzelenie operacyjne satelitów Starlink, które zwiększyło całkowitą liczbę wystrzelonych satelitów tej konstelacji do 1385 (łącznie z prototypami). Wystrzelenie to było drugim najszybszym czasem ponownego lotu boostera - 27 dni i 8 godzin (po misji Starlink-18 z boosterem B1060.5, która była o 4 godziny szybsza).

Po raz pierwszy udało się odzyskać owiewkę "na mokro" (wyłowienie z oceanu) dzięki zakontraktowanemu statkowi Shelia Bordelon. Obie owiewki zostały wyłowione.

Po raz pierwszy ten sam booster pierwszego stopnia poleciał i wylądował po raz dziewiąty. Podczas tego lotu dosżło również do najszybszego ponownego użycia odzyskanej owiewki (49 dni). Obie owiewki poprzednio poleciały podczas misji Transporter-1.

Dwudziesty start operacyjny satelitów Starlink, który zwiększył całkowitą liczbę wystrzelonych satelitów Starlink do 1265 (łącznie z prototypami).

Start był wcześniej wielokrotnie przekładany. Po raz pierwszy użyto owiewki, dla której był to czwarty lot. Deorbit burn drugiego stopnia nie powiódł się, co spowodowało jego niekontrolowane ponowne wejście w atmosferę 26 marca 2021 roku nad zachodnim wybrzeżem Stanów Zjednoczonych.

Dziura w osłonie termicznej silnika, która prawdopodobnie powstała w wyniku zmęczenia materiału, umożliwiła recyrkulację gorących gazów spalinowych, które uszkodziły jeden z silników Merlin 1D pierwszego stopnia, powodując jego przedwczesne wyłączenie podczas wznoszenia. Możliwość utraty silnika Falcona 9 pozwoliła na kontynuowanie misji i pomyślne umieszczenie 60 satelitów Starlink na orbicie. Problem spowodował, że booster nie podjął próby lądowania i ominął statek Of Course I Still Love You (OCISLY) po swoim entry burn, przerywając tym samym najdłuższą passę 24 udanych lądowań z rzędu. Podczas tej misji statki GO Ms. Tree i GO Ms. Chief zostały użyte po raz ostatni do odzyskania owiewek, a następnie zostały wycofane, ponieważ SpaceX zaprzestało prób łapania owiewek w siatki statków.

Był to najszybszy jak dotąd ponowny lot tego samego boostera, odbył się w ciągu 27 dni od wcześniejszego startu. Był to również pierwszy lot Falcona 9 dwukrotnie w ciągu jednego miesiąca (start 8 stycznia, a następnie 4 lutego).

Pierwszy dedykowany start rideshare z małymi satelitami, skierowany na orbitę o wysokości 525 km. Na orbitę wyniesiono rekordową liczbę 143 satelitów, w tym 120 CubeSatów, 11 mikrosatelitów, 10 Starlinków i 2 stopnie transferowe. Ponadto na orbitę wyniesiono 2 satelity hostowane i 1 satelitę pozornego. Należą do nich SpaceBEE (x36), Lemur-2 (x8), ICEYE (x3), UVSQ-SAT, ELaNa 35 (PTD-1) i nanosatelity Kepler (x8). D-Orbit ION Satellite Carrier i 10 satelitów Starlink umieszczono na orbicie polarnej, a 2 z 15 ładunków pozostały przymocowane do SHERPA-FX1. Exolaunch rozmieścił kilka małych satelitów i cubesatów za pomocą własnych mechanizmów rozmieszczania. Pierwszy lot Falcona 9 ze stopniem transferowym SHERPA-FX o nazwie SHERPA-FX1.

Pierwszy booster, który pomyślnie wystartował i wylądował osiem razy. Osiągnięto rekordowy czas między dwoma startami tego samego boostera wynoszący tylko 38 dni i zwiększono łączną liczbę wystrzelonych satelitów Starlink do ponad 1000. Lądowanie boostera pomyślnie nastąpiło przy silniejszym wietrze niż zwykle.

Podczas misji wystrzelony został satelita o masie 3500 kg, który dla pozycji 31,0° długości geograficznej wschodniej. Jest to najpotężniejszy satelita we flocie Turksat, świadczy usługi transmisji telewizyjnej w paśmie Ku nad Turcją, Bliskim Wschodem, Europą i Afryką. Satelita został wyniesiony na supersynchroniczną orbitę transferową o wymiarach 280 km × 55 000 km i inklinacji 17,6°.