Izraelski elektro-optyczny satelita do obserwacji Ziemi oparty na satelicie OPTSAT-3000. Był to pierwszy start SpaceX na orbitę retrogradacyjną o niskiej inklinacji, poprzednie orbity retrogradacyjne były polarne lub synchroniczne ze Słońcem. Skierowano go na orbitę o inklinacji ~140°. Ten start oznaczał pierwszy raz, kiedy SpaceX ukończył 7 startów w miesiącu kalendarzowym i ostatni start rakiety w 2022 roku. Rodzina rakiet Falcon wyrównała tym samym światowy rekord w liczbie najbardziej udanych startów jakiejkolwiek rodziny rakiet, po raz pierwszy ustanowiony przez rodzinę R-7 w 1980 roku. Booster B1061 stał się jedynym boosterem, który wylądował na wszystkich statkach i naziemnych lądowiskach SpaceX, z wyjątkiem rzadko używanego LZ-2.

Start Starlink ze wschodniego wybrzeża na orbitę o nachyleniu 43°. Ten start był pierwszym startem zmodernizowanych Starlinków drugiej generacji. SpaceX potwierdził, że w ramach nowej licencji FCC są teraz w stanie rozmieszczać satelity na nowych orbitach, które dodadzą więcej pojemności do sieci.

Start Starlink ze wschodniego wybrzeża na orbitę o inklinacji 53,2°, położoną na wysokości 540 km. B1058 został pierwszym boosterem, który został wystrzelony i odzyskany piętnaście razy, pobijają wcześniejszy rekord ustanowiaony przez ten sam booster.

We wrześniu 2019 roku SES podpisał umowę na uruchomienie pierwszej części swoich siedmiu satelitów MEO dla swoich usług łączności o niskich opóźnieniach i wysokiej wydajności O3b. Dwusetny start SpaceX.

Amerykańsko-europejski satelita przeznaczony do pomiaru wysokości powierzchni zbiorników wodnych z centymetrową dokładnością.

Lądownik księżycowy Hakuto-R firmy ispace wywodzi się z projektu Hakuto, który był jednym z uczestników konkursu Google Lunar X Prize. Hakuto-R przenosi łazik Rashid, zbudowany przez Mohammed bin Rashid Space Centre (MBRSC) oraz zbudowanego przez JAXA Transformable Lunar Robot. Osobna misja Hakuto-R z 2023 roku będzie zawierała japoński łazik. Kanadyjska Agencja Kosmiczna zasponsorowała trzy prywatne ładunki użyteczne z ispace: komputer od Mission Control Space Services do przetestowania algorytmów sztucznej inteligencji, kamera 360 stopni od Canadensys Aerospace Corporation, a NGC Aerospace Ltd wykona zdjęcia z orbity, aby porównać je z mapami w celu przetestowania systemu nawigacji. Lunar Flashlight to opracowany przez JPL CubeSat, który będzie skanował złoża lodu wodnego na Księżycu; został on remanifestowany jako wtórny ładunek użyteczny po tym, jak przegapił swoje okno integracyjne na starcie Artemis 1. Pierwsze lądowanie boostera Falcon 9 na LZ-2.

Po rosyjskiej inwazji na Ukrainę, OneWeb zawiesił starty na rakietach Sojuz. W marcu 2022 roku OneWeb ogłosił, że podpisał umowę ze SpaceX, aby wznowić starty satelitów. Był to pierwszy komercyjny (nie-Starlink, nie-NASA, nie-rządowy, nie-załogowy) start satelity z LC-39A od czasu Arabsat-6A w 2019 roku i pierwszy na Falconie 9 od Es'hail 2 w 2018 roku.

Ostatnia z dodatkowych sześciu misji ładunkowych, które NASA przyznała w 2015 roku SpaceX w ramach kontraktu CRS-2.

Zbudowany przez Thales Alenia Space satelita został wyniesiony na geostacjonarną orbitę transferową (10° na wschód). Booster B1049 odbył swoją 11 misję i został zniszczony w Oceanie Atlantyckim z tego samego powodu, co poprzedni booster B1051 z misji Galaxy 31 i 32 (brak odzysku boostera ze względu na wysoką masę ładunku i orbitę GTO). Satelity osiągnęły supersynchroniczną geostacjonarną orbitę transferową o wymiarach 261 km × 59 831 km nachyloną pod kątem 22,8°.

Satelity zbudowane przez Maxar Technologies. Intelsat twierdzi, że zapłacił SpaceX dodatkową opłatę za wykorzystanie całego paliwa Falcona 9 w celu dostarczenia satelitów na wyższą orbitę niż normalna orbita subsynchroniczna, biorąc pod uwagę wysoką masę całkowitą ładunku wynoszącą 6 600 kg (co skutkowało brakiem odzyskania boostera). Pierwszy celowo nieodzyskiwany booster Falcona 9 od czasu B1046 w styczniu 2020 roku. Satelity osiągnęły supersynchroniczną geostacjonarną orbitę transferową o wymiarach 283 km × 58 433 km nachyloną pod kątem 24,2°.

Ładunkiem był zbudowany przez Airbusa, ważący 4 500 kg satelita. 50. start Falcona 9 w 2022 roku. Satelita osiągnął supersynchroniczną geostacjonarną orbitę transferową o wymiarach 410 km × 57 503 km, nachyloną pod kątem 27,7°.

Tajny ładunek o masie 3750 kg. W misji wykorzystano trzy nowe boostery. Core booster pozbawiony był gridfinów i nóg, celowo stracony, przeszedł najbardziej energetyczny reentry i uderzył w ocean w odległości 1300 km od miejsca startu, 8,3% dalej niż podczas misja STP-2. Boczne boostery zostały odzyskane, co oznacza odpowiednio 150. i 151. udane lądowanie ogółem. Był to 50. start rakiety z rodziny Falcon w tym roku. Podczas startu wyniesiono Shepherd Demonstration dla Space Force, przeznaczony do "testowania nowych technologii w celu zwiększenia bezpiecznych i odpowiedzialnych operacji rendezvous i zbliżenia", a także holownik kosmiczny LDPE-2, Tetra-1, Alpine, LINUSS A1 i A2. Podczas lotu zastosowano zestaw rozszerzający misję Falcona, który wyposażył drugi stopień w ciemno malowaną opaskę (do kontroli termicznej), dodatkowe COPV do kontroli ciśnienia oraz dodatkowy płyn zapłonowy TEA-TEB. Ulepszenia zapewniły drugiemu stopniowi zdolność potrzebną do wyniesienia ładunku bezpośrednio na orbitę geosynchroniczną sześć godzin po starcie.

Start Starlink z zachodniego wybrzeża na orbitę o inklinacji 53,2° znajdującą się na wysokości 540 km.

Start Starlink ze wschodniego wybrzeża na orbitę o inklinacji 53,2°, położoną na wysokości 540 km. 48. start Falcona 9 w roku pobił rekord liczby startów w roku danego typu pojazdu kosmicznego ustanowiony w 1979 roku przez Sojuza-U.

Zbudowany przez Airbusa, ważący 4 500 kg satelita osiągnął supersynchroniczną geostacjonarną orbitę transferową o wymiarach 376 km × 55 950 km nachyloną pod kątem 27,1°.

Pierwszy stopień rakiety zawierał ładunek promocyjny FIFA, którym było pudełko zasilane przez Starlinka, zawierające 2 piłki Adidas Al Rihla (the Journey), które miały być użyte podczas Mistrzostw Świata FIFA 2022 w Katarze na otwarcie biura Starlink w Doha. Piłki zostały wystrzelone suborbitalnie i dostarczone z powrotem na Ziemię na boosterze, nastepnie zostały wysłane do Kataru. Był to pierwszy oficjalny ładunek umieszczony wewnątrz boostera Falcona 9 (nieoficjalnie wiadomo, że tego typu ładunki były już wysyłane wewnątrz boosterów w ramach wewnętrznych testów SpaceX).

Satelity zbudowane przez Northrop Grumman. Przy masie całkowitej 7 350 kg, ten start był jednym z najcięższych dotychczasowych startów GTO SpaceX. Wymusiło to wystrzelenie satelitów na orbitę o niższej energii niż zwykłe GTO, z początkowym apogeum na wysokości około 19 800 km.

Start Starlink z zachodniego wybrzeża na orbitę o inklinacji 53,2° znajdującą się na wysokości 540 km. SpaceX ustanowił nowy rekord najkrótszego czasu pomiędzy dwoma startami Falcona 9 na poziomie 7 godzin i 10 minut. Poprzedni rekordowy czas wynosił 14 godzin i 8 minut, ustanowiony pomiędzy startem SARah 1 i Globalstar-2 M087.

Piąty start w ramach przyznanych przez NASA sześciu misji Crew Dragona, mający na celu dostarczenie czworga astronautów i 100 kg ładunku na Międzynarodową Stację Kosmiczną, a także pełnienie funkcji statku ratunkowego do ewakuacji astronautów z ISS w przypadku ewentualnego zagrożenia. W misji uczestniczyli astronauci NASA Nicole Mann i Josh Cassada, astronauta JAXA Koichi Wakata oraz kosmonautka Roscosmos Anna Kikina (pierwszy rosyjski kosmonauta, który poleciał amerykańskim komercyjnym pojazdem kosmicznym w ramach umowy barterowej NASA-Roscosmos).

Start z satelitami Starlink ze wschodniego wybrzeża na orbitę o inklinacji 53,2° znajdującą się na wysokości 540 km.

Start z satelitami Starlink ze wschodniego wybrzeża na orbitę o inklinacji 53,2° znajdującą się na wysokości 540 km.

Bluewalker-3 to misja typu rideshare wystrzelona na orbitę o wysokości 513 km i nachyleniu 53°. Booster B1058 stał się podczas tej misji pierwszym boosterem, który został wystrzelony i odzyskany czternaście razy. Ponadto drugi stopień wykonał najpierw dwa odpalenia w celu umieszczenia na orbicie Bluewalkera-3, a następnie dwa kolejne w celu umieszczenia Starlinków na orbicie o wysokości 330 km i nachyleniu 53,2°, kończąc odpaleniem deorbitacyjnym, co sprawiło, że była to jedna z najbardziej złożonych misji F9 do tej pory.

Start Starlink na orbitę o nachyleniu 53,2°, znajdującą się na wysokości 550 km. Dodatkowym ładunkiem był Sherpa-LTC2 z należącym do Boeinga Varuna Technology Demonstration Mission, który będzie stanowił platformę dla planowanej konstelacji satelitów szerokopasmowych. Sherpa LTC-2 użył dodatkowo swoich silników, aby osiągnąć niską orbitę okołoziemską o nachyleniu 54°, znajdującą się na wysokości 1060 km.

Start Starlink z zachodniego wybrzeża na orbitę synchroniczną ze słońcem o nachyleniu 97,6° znajdującą się na wysokości 560 km.

Najcięższy start Falcona 9, który wyniósł Starlinki na orbitę o nachyleniu 53,2°, znajdującą się na wysokości 550 km. Start ten został przeniesiony platformy z 39A na 40, aby zdekonfliktować się z operacjami Artemis I na 39B. Booster B1069.2 został naprawiony po uszkodzeniu wszystkich 9 silników podczas pierwszego lądowania.

Start Starlink na wschodnim wybrzeżu na orbitę o inklinacji 53,2° położoną na wysokości 550 km.

Start Starlink z zachodniego wybrzeża na orbitę synchroniczną ze Słońcem o nachyleniu 97,6° znajdującą się na wysokości 560 km. 150. udany start Falcona 9 z rzędu.

Start Starlink na wschodnim wybrzeżu na orbitę o inklinacji 53,2° położoną na wysokości 550 km.

Pierwsza misja księżycowa Korei Południowej (orbiter księżycowy). Dodatkowo do drugiego stopnia Falcona przykręcona została mozaika zdjęć (tworząca ikoniczny obraz Starmana i jego Tesli Roadster z Ziemią w tle z pierwszego lotu testowego Falcona Heavy) wybranych przez osoby uczestniczące w programie polecającym dla nowych właścicieli Tesli (Launch Your Photo into Deep Space Orbit).

Start Starlink na wschodnim wybrzeżu na orbitę o inklinacji 53,2° położoną na wysokości 550 km.

Start Starlink z zachodniego wybrzeża na orbitę synchroniczną ze Słońcem o nachyleniu 97,6° znajdującą się na wysokości 560 km.

Start Starlink na wschodnim wybrzeżu na orbitę o inklinacji 53,2° znajdującą się na wysokości 550 km. Był to pierwszy przypadek wystrzelenia przez SpaceX ósmej rakiety w ciągu 30 dni.

Piąta z sześciu misji towarowych na ISS przyznanych w 2015 roku w ramach kontraktu CRS-2. Na orbitę wyniesiony został także zewnętrzny ładunek - Earth Surface Mineral Dust Source Investigation (EMIT).

Start Starlink z zachodniego wybrzeża na orbitę o inklinacji 97,6° na wysokości 560 km. Był to 50. dedykowany start Starlink oraz 100. udane lądowanie boostera na statku.

Start Starlink na wschodnim wybrzeżu na orbitę o inklinacji 53,2° położoną na wysokości 550 km.

Po przyznaniu zamówienia na wystrzelenie SES-18 i SES-19, SpaceX otrzymało kolejny kontrakt, tym razem na wystrzelenie SES-22. Zbudowany przez Thales Alenia Space satelita, pracujący wyłącznie w paśmie C, będzie umieszczony na pozycji 135° zachodniej i rozpocznie pracę na początku sierpnia 2022 roku.

Misja wyniosła na orbitę pierwszego od 2013 roku satelitę Globalstar. Misja nie była znana opinii publicznej aż do początku czerwca, kiedy to pojawiło się zgłoszenie FCC. Niewielka masa satelity, brak powrotu na miejsce startu i zastosowanie niekonwencjonalnego urządzenia do wyładowywania ładunku spowodowały, że zaczęto spekulować o istnieniu drugiego, nieujawnionego ładunku rządowego. Po starcie skatalogowano cztery amerykańskie satelity, potwierdzając tym samym obecność  na pokładzie czterech tajnych ładunków rządowych USA.

Zbudowany przez Airbusa satelita z anteną typu phased-array, przeznaczony do ulepszania sieci niemieckich satelitów obserwacyjnych SAR-Lupe.

Start Starlink na wschodnim wybrzeżu na orbitę o inklinacji 53,2° znajdującą się na wysokości 550 km. Misja ta stanowiła 100. ponowne użycie boostera, 50. kolejne lądowanie, pierwszy booster, który poleciał po raz 13. oraz 50. start z LC-39A.

Zbudowany przez Thales Alenia Space egipski satelita będzie umieszczony na pozycji 7,0° na zachód. SpaceX podczas tej misji z powodzeniem przeprowadził najdalsze dotychczas lądowanie boostera, lądując w odległości 687 km od miejsca startu.

Misja SmallSat Rideshare, która wyniosła 59 satelitów na orbitę synchroniczną ze Słońcem. W misji wzięły udział 3 różne nośniki ładunku firm Momentus (holownik kosmiczny Vigoride), Spaceflight i D-Orbit oraz ładunki z 11 krajów dostarczone przez Exolaunch.

Start Starlink na wschodnim wybrzeżu na orbitę o inklinacji 53,2° znajdującą się na wysokości 550 km.

Start Starlink na wschodnim wybrzeżu na orbitę o inklinacji 53,2° znajdującą się na wysokości 550 km. Pierwszy start Starlink na nowym boosterze.

Start Starlink z zachodniego wybrzeża na orbitę o nachyleniu 53,2° znajdującą się na wysokości 550 km. Było to 50. udane lądowanie Falcona 9 na statku Of Course I Still Love You.

Start Starlink ze wschodniego wybrzeża na orbitę o inklinacji 53,2° na wysokości 550 km.

Start Starlink ze wschodniego wybrzeża na orbitę o inklinacji 53,2° na wysokości 550 km. Misja ta ustanowiła cztery rekordy SpaceX: Booster turnaround - 21 dni (poprzednio 27 dni), pad turnaround - 8 dni, Just Read the Instructions wypłynęła po zaledwie 19 godzinach od przybycia do portu z poprzednio odzyskanym boosterem, po raz pierwszy w jednym miesiącu kalendarzowym odbyło się 6 startów.

Czwarta misja załogowa Dragona w ramach programu CCP. Zabrała na ISS czterech astronautów i 100 kg ładunku, a sam statek, po zadokowaniu do stacji, będzie pełnił funkcję kapsuły ratunkowej do ewakuacji astronautów w razie niebezpieczeństwa. W misji biorą udział astronauci Kjell Lindgren, Bob Hines i Jessica Watkins z NASA oraz Samantha Cristoforetti z ESA.

Start z misją Starlink na wschodnim wybrzeżu na orbitę o inklinacji 53,2° znajdującą się na wysokości 550 km.

Ładunek tajny, wystrzelony dla National Reconnaissance Office, prawdopodobnie Intruder 13A (NOSS-3 9A) and Intruder 13B (NOSS-3 9B). Wymagania kontraktowe dla tego startu przewidywały orbitę o wymiarach 1220 km x 1024 km i inklinacji 63,5°, co odpowiada misji Naval Reconnaissance (Intruder).

Zapowiedziany w marcu 2020 roku lot stał się pierwszym w pełni prywatną misją załogową do ISS. Załogą Dragona dowodził zawodowy astronauta Axiom Michael López-Alegría. Larry Connor był pilotem, a Mark Pathy i Eytan Stibbe specjalistami ds. misji.

Dedykowana misja SmallSat Rideshare na orbitę heliosynchroniczną. Na pokładzie Falcona znalazło się tym razem 40 małych satelitów i cubesatów, w tym D-Orbit ION, Hawk-6A/6B/6C, CNCE (2), Heron Mk II, GNOMES-3 i Kilimanjaro-1.