Początkowo planowany do startu z rakietą Delta IV. Był to pierwszy start SpaceX z ładunkiem klasy EELV (program USAF Evolved Expendable Launch Vehicle, obecnie National Security Space Launch). Nie podjęto próby odzyskania boostera ze względu na wymagania klienta, w tym orbitę o wysokiej inklinacji 55,0°. USAF potwierdziło, że satelita jest operacyjny 1 stycznia 2020 roku, nadając mu nick Vespucci i oznaczenie SVN 74.

Pierwsza misja CRS z użyciem Falcona 9 Block 5. W bagażniku Dragona znajdował się lidar Global Ecosystem Dynamics Investigation (GEDI). Misja została opóźniona o jeden dzień z powodu spleśniałego pokarmu dla gryzoni do jednego z eksperymentów na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej. Do misji wykorzystano wcześniej wystrzelonego Dragona. Booster, używany po raz pierwszy, doznał przeciążenia pompy hydraulicznej gridfina podczas ponownego wejścia w atmosferę, co spowodowało, że zaczął się obracać bez kontroli, a następnie wylądował na morzu, poważnie uszkadzając interstage; było to pierwsze nieudane lądowanie, do którego miało dojść na lądowisku naziemnym.

Misja typu rideshare, podczas której dwa dozowniki SHERPA umieściły na orbicie 64 małe satelity, w tym Eu:CROPIS dla niemieckiego DLR, HIBER-2 dla holenderskiego Hiber Global, ITASAT-1 dla brazylijskiego Instituto Tecnológico de Aeronáutica, dwa satelity SkySat o wysokiej rozdzielczości dla Planet Labs oraz dwa CubeSaty dla szkół średnich w ramach NASA ELaNa 24. Podczas tego lotu na orbitę wyniesiony został również, powstały na Politechnice Warszawskiej, polski satelita PW-Sat2, służący do testowania żagla deorbitacyjnego. Był to pierwszy przypadek użycia boostera po raz trzeci.

Katarski satelita komunikacyjny umieszczony na 26,0° długości geograficznej wschodniej. W trakcie tego startu wykorzystano przeprojektowane zbiorniki ciśnieniowe COPV. Miało to na celu spełnienie wymogów bezpieczeństwa NASA dla komercyjnych misji załogowych, w odpowiedzi na eksplozję z września 2016 roku.

Argentyński satelita obserwacyjny Ziemi, który pierwotnie miał być wystrzelony w 2012 roku. Pierwsze lądowanie na lądowisku na zachodnim wybrzeżu (Landing Zone 4).

CondoSat dla długości geograficznej wschodniej 138,0° (Azja i Pacyfik). Dostarczony na orbitę GTO z apogeum bliskim 18 000 km.

Indonezyjski satelita komunikacyjny mający zastąpić starzejącego się Telkom 1 na 108,0° długości geograficznej wschodniej. Pierwszy ponowny lot boostera w wersji Block 5.

Siódmy start Iridium NEXT. Jak zazwyczaj podczas misji Iridium, wystrzelono 10 satelitów komunikacyjnymi. Booster wylądował bezpiecznie na statku w najgorszych warunkach pogodowych jakie kiedykolwiek wystąpiły podczas próby lądowania. Do próby odzyskania owiewki użyto statku Mr. Steven z unowocześnioną siecią o 4x większym rozmiarze, ale nie udało się to z powodu trudnych warunków pogodowych.

Podczas misji na orbitę został wyniesiony wyprodukowany przez SSL satelita komunikacyjny, który został umieszczony na 63,0° długości geograficznej zachodniej nad Ameryką i zastąpił Telstar 14R. Ważący 7 075 kg satelita był najcięższym komercyjnym satelitą komunikacyjnym wyniesionym na orbitę do tej pory (z tego powodu satelita musiał zostać umieszczony na orbicie o wymaganej niższej energii niż zwykła GTO, a jego początkowe apogeum znajdowało się na wysokości około 17 900 km).

Wśród ładunków znalazły się eksperymenty MISSE-FF 2 i ECOSTRESS, Latching End Effector do Canadarm i ładunki Birds-2. Osiągnięto rekordowy czas 2,5 miesiąca od pierwotnego wystrzelenia boostera w misji TESS, który to utrzymał się aż do lutego 2020 roku (poprzedni rekord to 4,5 miesiąca). Był to ostatni w historii lot boostera Block 4 (Booster 1045 użyty podczas tego startu został zniszczony podczas zderzenia z oceanem, nie posiadał nóg do lądowania i gridfinów).

Podczas tej misji na orbitę został wyniesiony satelita komunikacyjny obsługujący Bliski Wschód i region Azji i Pacyfiku w tym samym miejscu co satelita SES-8, był to największy satelita zbudowany dla SES. Pierwszy stopień rakiety został zniszczony (w związku z misją na orbitę GTO). Użyty podczas tego startu drugi stopień Falcona był wersją Block 5, dostarczającą więcej mocy w celu dostarczenia satelity na wyższą supersynchroniczną orbitę transferową o apogeum 58 000 km.

Szósta misja Iridium NEXT. Tym razem wystrzelonych zostało 5 satelitów (zamiast 10). Do startu wykorzystany został odnowiony booster z misji Zuma. GFZ zorganizował rideshare satelitów GRACE-FO z satelitami Irydium po anulowaniu ich kontraktu na starty z Dnepr w 2015 roku. Podczas misji pobito rekord szybkości doprowadzenia boostera do ponownej używalności po wcześniejszym starcie (4,5 miesiąca pomiędzy lotami).

Podczas misji użyty został po raz pierwszy booster z nowej serii Block 5. Bangabandhu-1, mający początkowo polecieć na rakiecie Ariane 5 w grudniu 2017 roku, stał się pierwszym bangladeskim satelitą komercyjny. Jest przeznaczony do świadczenia usług telekomunikacyjnych z pozycji 119,0° długości geograficznej wschodniej z okresem eksploatacji wynoszącym 15 lat. Podczas misji dokonano 25. pomyślnego odzyskania boostera.

Pierwsza misja naukowa NASA o wysokim priorytecie wystrzelona przez SpaceX. TESS, będący częścią programu Explorers, to teleskop kosmiczny przeznaczony do szerokokątnego poszukiwania egzoplanet tranzytujących pobliskie gwiazdy. Po raz pierwszy SpaceX wystrzeliło satelitę naukowego, który nie był przeznaczony do obserwacji Ziemi. Drugi stopień umieścił satelitę na wysokiej eliptycznej orbicie ziemskiej, po czym satelita wykonał własne manewry, w tym przelot księżycowy, tak że w ciągu dwóch miesięcy osiągnął wcześniej nieużywaną stabilną orbitę rezonansową 2:1 z Księżycem (P/2). W styczniu 2018 r. firma SpaceX otrzymała od NASA certyfikat Launch Services Program Category 2 dla Falcona 9 "Full Thrust", certyfikat, który jest wymagany do wystrzeliwania misji "średniego ryzyka", takich jak TESS. Był to ostatni start nowego boostera Block 4 i 24. udane odzyskanie pierwszego stopnia. Przeprowadzono eksperymentalne wodowanie owiewki, głównie w celu przetestowania jej systemów spadochronowych.

Do startu użyto odnowionego boostera (z misji CRS-12) i odnowionej kapsuły (z misji CRS-8). Wśród ładunków zewnętrznych znalazły się: platforma do badań materiałowych Materials International Space Station Experiment (MISSE-FF), faza 3 Robotic Refueling Mission (RRM), TSIS, czujnik heliofizyczny ASIM, kilka eksperymentów krystalizacyjnych oraz system RemoveDEBRIS służący do usuwania kosmicznych śmieci.  Booster został zniszczony, a SpaceX zebrało dodatkowe dane na temat profili ponownego wejścia w atmosferę. Podczas misji na orbitę wyniesiono również również pierwszego kostarykańskiego satelitę, Project Irazú oraz pierwszego kenijskiego satelitę 1KUNS-PF.

Piąty start misji Iridium NEXT z 10 satelitami. Wykorzystano odnowiony booster z trzeciego lotu Iridium. Podobnie jak w przypadku ostatnich ponownie wystrzelonych boosterów, SpaceX wykorzystał kontrolowane opadanie pierwszego stopnia do przetestowania większej liczby opcji odzyskiwania boostera. SpaceX zaplanował drugą próbę odzyskania jednej połowy owiewki przy użyciu specjalnie zmodyfikowanego statku Mr. Steven, ale spadochron skręcił się, co spowodowało, że owiewka nie trafiła w łódź.

Hiszpański satelita telekomunikacyjny wystrzelony podczas tej misji był największym satelitą wystrzelonym przez SpaceX do tego momentu, jego rozmiar dorównywał prawie rozmiarowi autobusu. Planowano lądowanie boostera na statku, ale zrezygnowano z niego ze względu na niesprzyjające warunki pogodowe. SpaceX pozostawił na boosterze nogi do lądowania i tytanowe gridfiny, aby zapobiec dalszym opóźnieniom misji, po wcześniejszych obawach związanych z ciśnieniowaniem owiewki i konfliktem ze startem misji GOES-S. Satelita Hispasat 30W-6 został wyniesiony na supersynchroniczną orbitę transferową. Dodatkowo podczas tego startu na orbitę wyniesiony został dodatkowo, zbudowany na zlecenie DARPA, satelita PODSat, demonstrujący technologię satelitów modularnych.

Ostatni lot pierwszego stopnia z serii Block 3. Ponownie użyto boostera z misji Formosat-5. Paz (pokój) to pierwszy hiszpański satelita szpiegowski, który będzie działał w konstelacji z niemiecką flotą SAR TSX i TDX. Prócz głównego ładunku, na niską orbitę okołoziemską wyniesiono również dwa satelity testowe SpaceX na potrzeby przyszłej sieci Internetu satelitarnego Starlink. Booster nie był wyposażony w nogi do lądowania i został zniszczony na morzu. Podczas startu użyto zmodernizowaną owiewkę ładunku 2.0. Odbyła się również pierwsza próba odzyskania owiewki przy użyciu statku Mr. Steven wyposażonego w specjalną sieć. Owiewka nieznacznie ominęła łódź, ale udało jej się miękko wodować.

Dziewiczy lot Falcona Heavy, z wykorzystaniem dwóch odzyskanych boosterów Falcona 9 jako boosterów bocznych (z misji Thaicom 8 i CRS-9), a także zmodyfikowanego boostera Block 3, wzmocnionego aby wytrzymać dodatkowe obciążenie od dwóch boosterów bocznych. Próba statyczna, która odbyła się 24 stycznia 2018 roku, była pierwszym wspólnym testem 27 silników jednocześnie. Start zakończył się sukcesem, a boczne boostery wylądowały równocześnie na sąsiednich ląowsikach. Lądowanie centralnego boostera nie powiodło się z powodu wyczerpania się chemicznego zapłonnika TEA-TEB, co uniemożliwiło ponowne uruchomienie dwóch jego silników; niepowodzenie lądowania spowodowało uszkodzenie OCISLY. Transmisja na żywo cieszyła się ogromną popularnością, stając się drugą najczęściej oglądaną transmisją w historii YouTubea, osiągając ponad 2,3 miliona jednoczesnych wyświetleń. Przypuszcza się, że ponad 100 000 osób przybyło na Space Coast, aby osobiście obejrzeć start.

Ponownie wykorzystany booster z tajnej misji NROL-76 z maja 2017 roku. Po udanym eksperymentalnym miękkim wodowaniu na oceanie, w którym wykorzystano trzy silniki, booster nieoczekiwanie, po przewróceniu się na wodzie, pozostał nienaruszony. Wstepnie planowano odzyskanie go, a ogłoszenie na Craigslist, uważane za stworzone przez Elona Muska, żartobliwie informowało, że booster jest na sprzedaż za 9,9 mln USD jeśli tylko kupujący użyje własnego holownika. Ostatecznie nie podjęto próby odzyskania, a booster został zniszczony. Satelita GovSat-1 został umieszczony na wysokoenergetycznej Supersynchronicznej Orbicie Transferowej o wymiarach 250 km × 51 500 km,

Misja została przesunięta o prawie dwa miesiące. Po nominalnym starcie, odzyskanie pierwszego stopnia Falcona stało się 17. udanym odzyskaniem boostera z rzędu. Pojawiły się plotki, że ładunek został utracony, ponieważ satelita mógł nie oddzielić się od drugiego stopnia z powodu usterki w adapterze ładunku wyprodukowanym przez Northrop Grumman, na co SpaceX ogłosiło jedynie, że rakieta przeprowadziła nominalny start. Tajny charakter misji oznacza, że istnieje niewiele potwierdzonych informacji na jej temat.